Берлинале 2018: «Жақындама» - көркемдігі жоқ роман мен ғылыми монография шегінде
Румындық режиссер Адина Пинтилиенің «Жақындама» дебютті фильмінде ұяңдыққа ерекше орын жоқ. Бұл таспадағы кейіпкерлер жалаңаштанған тәндеріне бір-бірінің қолын тигізгенде, ауырсыну мен ләззатты сезінеді. Осы сәт бірден көзге түседі де, таң қаларлық жағдай туғызады. Пинтилиенің өзі фильмде парасаттылығын, өзіне деген сенімділігі мен даралығын көрсетеді. «Жақындама» ұсынатын көріністің әр сәтін ерекше деуге келмес.
Мұндай фильмді көру үшін «Жақындаманың» физикалық жақындықты көрсету мақсатында түсірілмегенін ойлау керек. Ересектер бұл таспаның мақсаты – көрсетілімнен соң ойландыру мен белгілі бір терапевтік әсер алу екендігін түсінуі қажет. Адина Пинтилиенің картинасы әр көріністі ауруханалық ақ дүниемен боялған өзіндік ғарышта ұсынады. Ал қарама-қайшы әсері заманауи саундтрекпен берілген, ол күтпеген жерден тап болады да, фильм көрсетілімі кезіндегі сағымды жоққа шығарады, осылайша деректі жанрға ұқсап кетеді.
«Жақындаманың» мазмұны көркемдігі жоқ роман мен ғылыми монографияның арасында тұрақтап қалады. Оны сексуалды мазмұны одан әрі ұзақ әрі үрейлі қылады. Сондықтан, кейіпкерлердің қайсысының кәсіби немесе кәсіби емес екенін айту қиын. Әр көріністегі әрекеттер шынайы. Экранда денені зерттеп отырған адамдар жаппай жалғыздыққа тап болмаған. Пинтили биязы түсірілімнің арқасында сексуалдылық табиғатын жұмсақ түрде жеткізген.
Кей кездері Пинтили құдіретті сиқыршы секілді экранда пайда болып, кейіпкерлеріне қиын сұрақтарды қоя бастайды. Әсерлі әрі жақындауға қатысты көрсетілімде режиссерге қарсы тұру қиын. Әр көріністе жалаңаштану кездессе де, оның көзқарасы ешқашан вуайеристтік болған емес. Жалпы, «Жалаңаштану» таза күйде фестивальдің байқау бағдарламасының бір бөлігі ретінде еуропалық постмодернизмді көрсетуге тырысқаны анық.
пікірлер жоқ, бірінші болыңыз
Пікір қалдыру үшін